evettt koca bir donut yedikten sonra yazıyorum bunları. büyük bir pişmanlık içinde.... sürekli aynı şey oluyor ne zaman bir donut görsem çok istiyorum alıyorum, yerken onun aslında pişinin içine çikolata sürülmüşü gibi olduğunu düşünüyorum sonra aklıma simpsonslar geliyor veee sonra da obezite işte vicdan azabı ve pişmanlık burada başlıyor. mutlu olmak için yediğim şey birden bir kabus ve vicdan azabına dönüşüyor...bunu yakmak için ne kadar koşmalıyım acaba ya da şu anda vücudumda dolaşan ve kalbime ulaşan yağlar kaç kilodur? peşimden donutlar koşturuyor ve ben kendimi tam tahıllı yağsız ve tuzsuz bir dünyaya zor atıyorum ama onlar da önce günahlarımdan arınmam gerektiğini söylüyorlar ve birden bir şarkı çalıyor"oynatmaya az kalddııı doktorum nerdeeee" ve ben 8 yaşında olarak yatağımda uyanıyorum ve o korkunç kabusumu hatırlıyorum diş macunu kutusu içindeki levent kırca.... işte bu donut kafası
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder